Bugnende norske tulipanbuketter og vårblomstene i salg der våren er på full fart til å ta over nå.
Kilometer om ikke milevis med plastikk-kledde og nysådde gulrotsenger i den sandholdige jorda helt ytterst på Brunlaneset ved Nevlunghavn. Industrilandbruket utnytter sola til det fulle ved å lage ei «luftdyne», som er med å varme opp jorda og holde på varmen noen flere timer i døgnet.
NORDMANNEN(Tekst: Ivar Aasen)
Millom bakkar og berg ut med havet
heve nordmannen fenget sin heim,
der han sjølv heve tufterna gravet
og sett sjølv sine hus uppå deim.
Han såg ut på dei steinutte strender
det var ingen, som der hadde bygt.
«Lat oss rydja og bygja oss grender,
og so eiga me rudningen trygt».
Han såg ut på det bårutte havet;
der var ruskutt å leggja ut på;
men der leikade fisk ned i kavet,
og den leiken den vilde han sjå.
Fram på vetteren stundom han tenkte:
Giv eg var i eit varmare land!
Men når vårsol i bakkarne blenkte,
fekk han hug til si heimlege strand.
Og når liderna grønka som hagar, når det laver av blomar på strå,
og nårnår det laver av blomar på strå,
og når næter er ljosa som dagar,
kann han ingenstad vænare sjå.
«Millom bakkar og berg» har tre vers til (se under), som diverre ofte
er utegløymt. Desse versa høyrer til den versjonen Aasen skreiv til
nasjonaldagen i 1867, og kanskje er det på tide å ta dei fram att no.
Sud om havet han stundom laut skrida,
der var rikdom på benkjer og bord.
Men kringum såg han trældomen kvida,
og so vende han atter mot nord.
Lat no andre om storleiken kivast
lat deim bragla med rikdom og høgd
Millom kaksar eg litet kann trivast
Millom jamningar helst er eg nøgd
Lat deim hava den æra dei kunna
og sin rikdom og styrkje dertil
når då berre dei meg villa unna
og få rå om min arv som eg vil.
