Rødstrupen ,også kalt tiurklokka har returnert fra varmere strøk. Den er den første som starter sangen om morgenen. Før sa de at den vekket tiuren om at det var en ny dag i emning. Her hører du rødstrupesangen. Nå syns den nok at det er litt for nattekaldt. den sitter stille ,og blåser seg opp for at det skal bli litt mer isolasjon. Godt vårtegn ,og en liten sjarmør er
Heiloen ,eller fjellpistra har alt kome seg til fjells. Heiloen er ein vadefugl ,men gjekk rundt på skaren ved Bjørnhovd (Ca 1000 m.oh i Skrautvål) . Skal tru om det ikkje hadde vore meir bekvemmeleg ved Middelhavet ei stund til. Det var 2 hannar der. Det kan hende det er litt konkurranse om reirplass. Men ikkje mykje å leve av no. Foto og tekst: Haakon Bakkene
Ikring 1780 levde det ein mann so heitte Haldor i Nybrøta,men han vart kalla Halldor i Garo. Han var nok frå Øystre Slidre ein plass, men han heldt seg i fjellet både summar og vinter. Heile fjellet va gar`n hass, sa`n sjølv. Teslutt fekk han Haldor seg til ei hytte i Bjørkeli`n ved Etna. Då hadde`n fått seg te ei dyrebørse me`så han kunne få livet tå enkort reinskrøtere. Seinare
Soga seier at Valdres vart kristna i 1023. Skrautvål kyrkje på bilete over. Elementer frå den gamle stavkyrja som var i bygda, er gjenbrukt her. «Med eld og med magt vart Valdres kristna» Kong Olav var ein flittig emmisær, og fekk det som han ville. Der det hadde stått gudehov kom det opp kyrkjer. Kyrkja kom til å få stor betydning. Den var vern mot dei vonde maktene. Vi var
Det er snart berre vi som er vel vaksne som hugsar at det har vore kræmara i Skrautvål. Foto og tekst: Håkon Bakkene. Den fyrste som starta opp skal ha vore Knut Knetrud. Han hadde vore ein tur i USA ,og då han kom att tok han til med landhandel på Sebuøygarden Han kjøpte mykje varer hos Otto Stuve ,men sleit med å betala. Sidan handla Knut på Midt-Bergei. Og
Far min Olav, var født i 1929 og døydde i 1990. Foto og tekst: Håkon Bakkene. Dikt: Hans Børli Skogsarbeider i unge år i Buvassfaret og Øyvassfaret. Sidan alltid skogsarbeider og bonde. Ferie var elgjakt frå han var 19. Øksa var med på tur, og i døra på traktoren. Og så slirekniven. Den laut vera med. Til bålet, til slakting, til pynting av neglane, og anna spikking. Kniven var alltid
Kommentar etter buaveret (innevær). -Stiftelsen «Skrautvål mjølkerampers venner» lyt trå til. Rampa på Høvda (1010 moh) har snudd buken i været.
Sjølvaste «grunneieren» (bildet over) oppe på åsen og i bygda har stort sett hatt en rolig sommer, men nå har han feid «fjøla-høddn» sine og brunsten begynner å rive i kroppen. Klar for høstens strabaser er også «junior», som garantert kommer til å prøve seg mot storkoksen, om muligheten byr seg. Ser en nøye etter på gamleoksen har han vært ute for litt av hvert før. Figuren «Gaupa» i Mikkel
Skogens konge er det nok! Om vel ein månad startar elgjakta. Då går det ikkje an å stå å glåme slik som denne oksen gjorde. Det som ofte gjev jegaren ein fordel er at elgen er litt nysgjerrig. Den stoppar ofte når den har hørt noko, og vurderar faren. Annleis er det med hjort og rådyr som skyt avgarde i full fart. Elgen ser ikkje så godt ,og har
